PROG METAL (or no metal at all)
Στο ύφος και στη λογική της ανάρτησης HEAVY METAL THUNDER πάμε σε πέντε δίσκους progressive που ξεχώρισα(ν) φέτος (εκτός αυτών που έχουν ήδη παρουσιαστεί) με βήμα γοργό και γραφή λακωνική. Μην επηρεάζει την προσοχή σας αυτό, σε έναν ιδεατό κόσμο (με πιότερο ελεύθερο χρόνο δηλαδή) οι κάτωθι δίσκοι θ' απολάμβαναν πλήρους παρουσίασης και ξεχωριστής ανάρτησης.
SOUNDSCAPE - GRAVE NEW WORLD
Οι SoundScape είνα+-+Grave+New+World+.jpg)
ι το prog όχημα του Rob Thorne. Οι φίλοι των Sacred Oath ξέρουν. Δώδεκα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους (Discovery) επιστρέφουν με το Grave New World. Εμπνευσμένο και ως τίτλος και ως περιεχόμενο. Παρατήρηση απαραίτητη : μην περιμένετε κάτι που να μοιάζει με S.O. (παίζει κι ο μπασίστας τους παρεμπιπτόντως). Το (απ' τη φύση του πολυμορφικό) US Metal "βυθίζεται" στο prog των 70ies και το pomp rock. Σ' έναν ψηφιακό καμβά το κλασικό προσπαθεί να κατανοήσει το μοντέρνο, η ανατατικότητα του heavy metal να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα στο ψυχρό μέταλλο της μηχανής, ο λυρισμός κι η αισθαντικότητα του prog ν' αγκαλιάσει τον άψυχο ψηφιακό κόσμο, το μεγαλείο κι η έπαρση του pomp rock να χρωματίσει μια γκρίζα πραγματικότητα. Μεγάλες κατά βάση συνθέσεις, υπέροχα ορχηστρικά μέρη, εντυπωσιακοί αυτοσχεδιασμοί, η μελαγχολία του So Alone. Θα θυμίσουν κατά κάποιο τρόπο τους Presto Ballet μόνο που αυτοι είναι πιο πολυδιάστατοι. Σαφώς καλύτερο απ' το φετινό Sacred Oath...
ι το prog όχημα του Rob Thorne. Οι φίλοι των Sacred Oath ξέρουν. Δώδεκα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους (Discovery) επιστρέφουν με το Grave New World. Εμπνευσμένο και ως τίτλος και ως περιεχόμενο. Παρατήρηση απαραίτητη : μην περιμένετε κάτι που να μοιάζει με S.O. (παίζει κι ο μπασίστας τους παρεμπιπτόντως). Το (απ' τη φύση του πολυμορφικό) US Metal "βυθίζεται" στο prog των 70ies και το pomp rock. Σ' έναν ψηφιακό καμβά το κλασικό προσπαθεί να κατανοήσει το μοντέρνο, η ανατατικότητα του heavy metal να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα στο ψυχρό μέταλλο της μηχανής, ο λυρισμός κι η αισθαντικότητα του prog ν' αγκαλιάσει τον άψυχο ψηφιακό κόσμο, το μεγαλείο κι η έπαρση του pomp rock να χρωματίσει μια γκρίζα πραγματικότητα. Μεγάλες κατά βάση συνθέσεις, υπέροχα ορχηστρικά μέρη, εντυπωσιακοί αυτοσχεδιασμοί, η μελαγχολία του So Alone. Θα θυμίσουν κατά κάποιο τρόπο τους Presto Ballet μόνο που αυτοι είναι πιο πολυδιάστατοι. Σαφώς καλύτερο απ' το φετινό Sacred Oath...HEART OF CYGNUS - OVER MOUNTAIN, UNDER HILL
Τούτοι 'δω είναι
απ' τις καλύτερες μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Μας έρχονται από τις ΕΠΑ κι αγαπούν τους Rush όσο κι εγώ. Δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό τους ντεμπούτο (Utopia) επιστρέφουν ακόμη πιο ώριμοι, πιο κατασταλαγμένοι, πιο εμπνευσμένοι, ακόμη πιο εντυπωσιακοί. Το Over Mountain, Under Hill είναι μαγικό. Στην μουσική πλατφόρμα των Rush προσθέστε Led Zeppelin (στις επικές τους στιγμές) το πομπώδες ύφος των Uriah Heep και Iron Maiden εποχής Piece of Mind (εξού και η διασκευή στο Revelations). Πολυσχιδία, λυρισμός, μεγαλείο. Tolkien-ική θεματολογία. Επικολυρικό συμφωνικό hard / heavy progressive με γνώση, μεράκι και προσωπικό ύφος (είπαμε οι ατάλαντοι αντιγράφουν). Ο θαυμασμός γίνεται δέος σαν μάθεις ότι όλα τα όργανα (πλην τυμπάνων) φέρουν μία υπογραφή : Jeff Lane. Υποκλιθείτε στον καλλιτέχνη. (Αχ, αυτό το Lost at Sea...) ΕΠΟΣ!!!
απ' τις καλύτερες μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Μας έρχονται από τις ΕΠΑ κι αγαπούν τους Rush όσο κι εγώ. Δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό τους ντεμπούτο (Utopia) επιστρέφουν ακόμη πιο ώριμοι, πιο κατασταλαγμένοι, πιο εμπνευσμένοι, ακόμη πιο εντυπωσιακοί. Το Over Mountain, Under Hill είναι μαγικό. Στην μουσική πλατφόρμα των Rush προσθέστε Led Zeppelin (στις επικές τους στιγμές) το πομπώδες ύφος των Uriah Heep και Iron Maiden εποχής Piece of Mind (εξού και η διασκευή στο Revelations). Πολυσχιδία, λυρισμός, μεγαλείο. Tolkien-ική θεματολογία. Επικολυρικό συμφωνικό hard / heavy progressive με γνώση, μεράκι και προσωπικό ύφος (είπαμε οι ατάλαντοι αντιγράφουν). Ο θαυμασμός γίνεται δέος σαν μάθεις ότι όλα τα όργανα (πλην τυμπάνων) φέρουν μία υπογραφή : Jeff Lane. Υποκλιθείτε στον καλλιτέχνη. (Αχ, αυτό το Lost at Sea...) ΕΠΟΣ!!!EMPYRIA - THE LONG ROAD HOME
Οι Empyr
ia φέρουν το βαρύ φορτίο του ύφους και της καταγωγής. Progressive και Καναδάς. Βαριά η σκιά των Rush. Ανταποκρίνονται. Δισκογραφούν απ' τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα (πως μου ξέφευγαν τόσο καιρό;). Το Long Road Home είναι το πέμπτο τους πόνημα, πρώτο μετά από επτά χρόνια. Στυλ; Fates Warning εποχής Parallels και Inside Out. Δηλαδή μελωδικό (στα όρια του εμπορικού-όσο μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο) prog metal με καθαρές δομές, εύληπτους ρυθμούς, όμορφες μελωδίες, πλούσιες ενορχηστρώσεις, επιμέρους μουσικά "ξεσαλώματα", μελαγχολικά ηχοχρώματα, ενιαία ατμόσφαιρα. Το False Witness φλερτάρει επιτυχώς με το τεχνοκρατικό λυρικό US Power ενώ το οκτάλεπτο Returning Home είναι απ' τα ωραιότερα τραγούδια της χρονιάς. Πάω στοίχημα πως αν τ' ακούσει ο Matheos θα ζηλέψει.
ia φέρουν το βαρύ φορτίο του ύφους και της καταγωγής. Progressive και Καναδάς. Βαριά η σκιά των Rush. Ανταποκρίνονται. Δισκογραφούν απ' τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα (πως μου ξέφευγαν τόσο καιρό;). Το Long Road Home είναι το πέμπτο τους πόνημα, πρώτο μετά από επτά χρόνια. Στυλ; Fates Warning εποχής Parallels και Inside Out. Δηλαδή μελωδικό (στα όρια του εμπορικού-όσο μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο) prog metal με καθαρές δομές, εύληπτους ρυθμούς, όμορφες μελωδίες, πλούσιες ενορχηστρώσεις, επιμέρους μουσικά "ξεσαλώματα", μελαγχολικά ηχοχρώματα, ενιαία ατμόσφαιρα. Το False Witness φλερτάρει επιτυχώς με το τεχνοκρατικό λυρικό US Power ενώ το οκτάλεπτο Returning Home είναι απ' τα ωραιότερα τραγούδια της χρονιάς. Πάω στοίχημα πως αν τ' ακούσει ο Matheos θα ζηλέψει.HOURGLASS - OBLIVIOUS TO THE OBVIOUS
Τυχαία του
ς έμαθα. Ηθικός αυτουργός ο (πρώην πλέον) τραγουδιστής των Shadow Keep, Richie Wicks, ο οποίος σχολιάζοντας στην ιστοσελίδα των Ancient Cross, με αφορμή το τραγούδι The Hourglass, έγραψε ύμνους για ένα γκρουπ με το ίδιο όνομα. Δεν ξέρω αν οι A.C. "τσίμπησαν" εγώ τό 'παθα όμως. Ευτυχώς. Τί εστί Hourglass; Εσείς οι λίγοι οι πραγματικοί φίλοι του (αμιγώς) prog metal προετοιμασθείτε για μεγάλο σοκ. Τί σοκ; Βόμβα μεγατόνων. Αν οι υπόλοιποι (συμπεριλαμβανομένων και των "μεγάλων" του χώρου) παίζουν progressive τούτοι είναι το progressive. Στην καρδιά και στον πυρήνα. Ακούγομαι υπερβολικός; Έτσι θα παραμιλάτε και εσείς μετά την ακρόαση του Oblivious to the Obvious. Μονάχα γερό στομάχι, δεν είναι για τ' αυτιά του καθενός. Διπλό CD, πάνω από δύο ώρες μουσική, τα μικρότερα τραγούδια υπερβαίνουν τα επτά λεπτά, ενώ η ομώνυμη πενταλογία ξεπερνά την μισή ώρα διάρκεια. Συνθέσεις, ενορχηστρώσεις, εκτελέσεις σε δυσθεώρατα επίπεδα. Θα ακούσετε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δομημένα σοφά λαξευμένα αριστοτεχνικώς. Ο καλύτερος prog metal των τελευταίων ετών. Επειγόντως μια κόπια στους Theater.
ς έμαθα. Ηθικός αυτουργός ο (πρώην πλέον) τραγουδιστής των Shadow Keep, Richie Wicks, ο οποίος σχολιάζοντας στην ιστοσελίδα των Ancient Cross, με αφορμή το τραγούδι The Hourglass, έγραψε ύμνους για ένα γκρουπ με το ίδιο όνομα. Δεν ξέρω αν οι A.C. "τσίμπησαν" εγώ τό 'παθα όμως. Ευτυχώς. Τί εστί Hourglass; Εσείς οι λίγοι οι πραγματικοί φίλοι του (αμιγώς) prog metal προετοιμασθείτε για μεγάλο σοκ. Τί σοκ; Βόμβα μεγατόνων. Αν οι υπόλοιποι (συμπεριλαμβανομένων και των "μεγάλων" του χώρου) παίζουν progressive τούτοι είναι το progressive. Στην καρδιά και στον πυρήνα. Ακούγομαι υπερβολικός; Έτσι θα παραμιλάτε και εσείς μετά την ακρόαση του Oblivious to the Obvious. Μονάχα γερό στομάχι, δεν είναι για τ' αυτιά του καθενός. Διπλό CD, πάνω από δύο ώρες μουσική, τα μικρότερα τραγούδια υπερβαίνουν τα επτά λεπτά, ενώ η ομώνυμη πενταλογία ξεπερνά την μισή ώρα διάρκεια. Συνθέσεις, ενορχηστρώσεις, εκτελέσεις σε δυσθεώρατα επίπεδα. Θα ακούσετε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δομημένα σοφά λαξευμένα αριστοτεχνικώς. Ο καλύτερος prog metal των τελευταίων ετών. Επειγόντως μια κόπια στους Theater.VELOCE HYSTORIA - SHINING AND MAJESTIC
Να και μί
α Ευρωπαϊκή μπάντα. Στην Γαλλία δείχνει να δημιουργείται ρεύμα νεοκλασικού prog / power. Οι καταξιωμένοι Adagio (απαράδεκτο το τελευταίο τους), οι (σχετικά καλοί) Anthropia και τώρα οι Veloce Hystoria που ήρθαν να τους κλέψουν τον θρόνο. Στο ντεμπούτο τους δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους. Θέλουν να γίνουν οι Symphony X της Ευρώπης. Εκτός απ' τις προθέσεις έχουν και τον τρόπο. Ταλέντο λέγεται. Το μελωδικό metal ανάμεσα στις συμπληγάδες του prog και του νεοκλασικού ήχου. Πρώτη αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Αναμένω μ' αγωνία το επόμενο βήμα τους.
α Ευρωπαϊκή μπάντα. Στην Γαλλία δείχνει να δημιουργείται ρεύμα νεοκλασικού prog / power. Οι καταξιωμένοι Adagio (απαράδεκτο το τελευταίο τους), οι (σχετικά καλοί) Anthropia και τώρα οι Veloce Hystoria που ήρθαν να τους κλέψουν τον θρόνο. Στο ντεμπούτο τους δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους. Θέλουν να γίνουν οι Symphony X της Ευρώπης. Εκτός απ' τις προθέσεις έχουν και τον τρόπο. Ταλέντο λέγεται. Το μελωδικό metal ανάμεσα στις συμπληγάδες του prog και του νεοκλασικού ήχου. Πρώτη αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Αναμένω μ' αγωνία το επόμενο βήμα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου